Posts

The United States of Europe: A necessary state transition

In the late 18th century, the first President of the United States, George Washington, stated that "One day, after the model of the United States of America, the United States of Europe will be created." A few decades later, in 1849, one of the main representatives of French Romanticism, Victor Hugo, declared that "A day will come when all the nations of this continent, without losing their distinctive character or their glorious individuality, will unite in a higher entity and form the European brotherhood. A day will come when there will be no more battlefields but fields of ideas. A day will come when bullets and bombs will be replaced by votes. A day will come when we will see the United States of America and the United States of Europe face to face, reaching out to each other across the sea." Even later, in May 1930, the French Foreign Minister, Aristide Briand, formally submitted the first comprehensive political proposal in favor of European unification, know...

Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης: Μια αναγκαία πολιτειακή μετάβαση

     Στα τέλη του 18 ου αιώνα, ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζορτζ Ουάσινγκτον, δήλωσε ότι «Μια μέρα, κατά το μοντέλο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης θα δημιουργηθούν». Μερικές δεκαετίες αργότερα και συγκεκριμένα, το 1849, ένας εκ των βασικών εκπροσώπων του γαλλικού ρομαντισμού, ο Βίκτωρ Ουγκώ, δήλωσε πως «Θα έλθει μια μέρα που όλα τα έθνη αυτής της ηπείρου, χωρίς να χάσουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους ή την ένδοξη ατομικότητά τους, θα συνενωθούν σε μια ανώτερη οντότητα και θα συναποτελέσουν την ευρωπαϊκή αδελφότητα. Θα έλθει μια μέρα που δεν θα υπάρχουν πια άλλα πεδία μαχών εκτός από τα πεδία των ιδεών. Θα έλθει μια μέρα που οι σφαίρες και οι βόμβες θα αντικατασταθούν από τις ψήφους. Θα έλθει μια μέρα όπου θα δούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης πρόσωπο με πρόσωπο, να απλώνουν το χέρι τους η μια προς την άλλη κατά πλάτος της θάλασσας». Ακόμη πιο μετά, τον Μάιο του 1930, ο Υπουργός Εξωτερι...

Μια σύντομη πολιτική ανάλυση

            Σε αυτό το άρθρο θα επιχειρήσουμε να σκιαγραφήσουμε το σημερινό πολιτικό σκηνικό με βάση το σύνολο των δημοσκοπήσεων, τις αποφάσεις της κυβέρνησης, τις δηλώσεις των ίδιων των πολιτικών και των κομμάτων τους, τις απόψεις των δημοσιογράφων αλλά και όλων εκείνων που έχουν πρόσβαση στον δημόσιο λόγο και εν συνεχεία, να καταλήξουμε σε ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα.   Για τη Νέα Δημοκρατία           Μετά από μια σειρά διεθνών, ευρωπαϊκών και εθνικών κρίσεων, φαίνεται πως οι απώλειες για τη Νέα Δημοκρατία είναι λιγότερες από αυτές που εκτιμούσαν ή ακριβέστερα, ήλπιζαν οι αντίπαλοί της. Το κόμμα, υπό την Προεδρία του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχει καταφέρει να σχηματίσει μια εκ των πραγμάτων ανθεκτική αυτοδύναμη κυβέρνηση η οποία, ύστερα από την πανδημία και την πολύμηνη καραντίνα, τις φυσικές καταστροφές, τόσο τον χειμώνα, όσο και το καλοκαίρι, την άνοδο του πληθωρισμού, τη...

Το φαινομενικό αδιέξοδο στα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων

     Όπως έχουμε αναλύσει σε παλαιότερο άρθρο , οι παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας έχουν ως αφετηρία τις αρχές του 1970 και συγκεκριμένα, το 1973, όταν ξεκίνησαν να εγείρονται οι πρώτες τουρκικές αξιώσεις κατά της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Σαφώς, από εκείνη την χρονική περίοδο μέχρι και σήμερα, με αποκλειστική υπαιτιότητα της τουρκικής πλευράς, η ελληνοτουρκική αλληλεπικαλυπτόμενη υφαλοκρηπίδα παραμένει μη οριοθετημένη. Αυτό θεωρητικά σημαίνει ότι κανένα από τα δύο κράτη δεν μπορεί να ασκήσει πλήρως τα κυριαρχικά του δικαιώματα επί των θαλασσίων περιοχών που δυνητικά του ανήκουν, μέχρι το όλο ζήτημα να επιλυθεί όπως προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο και ειδικότερα, από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.      Μετά από ένα έτος περίπου, το 1974, το σκοτάδι της ελληνικής δικτατορίας απλώθηκε τόσο πολύ, που δυστυχώς κατάφερε να φτάσει μέχρι την Κύπρο και να πυροδοτήσει τα γνωστά και ανατριχιαστικά για όλους μας γεγ...

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία: Οι αιτίες, η αφορμή και οι συνέπειες

           Η εισβολή των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία αποτελεί αναμφίβολα μια μεγάλη απειλή για την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη, 77 περίπου χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι πολιτικές, δημοσιογραφικές και επιστημονικές αναλύσεις που έχουν διεξαχθεί επί του ζητήματος είναι αναρίθμητες και συχνά αντικρουόμενες. Κάποιες άλλες, για μια κατάσταση τόσο σύνθετη, όσο και δυναμική, όπως αυτή στην Ουκρανία, ήταν μάλλον πρόωρες και ως εκ τούτου, ανακριβείς ως προς τις προβλέψεις τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως, σχεδόν 1,5 μήνα μετά την έναρξη αυτού του οδυνηρού και αναχρονιστικού πολέμου, θεωρώ πως βρισκόμαστε στο κατάλληλο χρονικό σημείο για να προσεγγίσουμε το θέμα επαρκώς και να εκτιμήσουμε ουσιωδώς τι οδήγησε την Ευρώπη σε αυτόν τον όλεθρο, καθώς και τι θα πρέπει να αναμένουμε μετά την συνθηκολόγηση μεταξύ των δύο πλευρών.   Οι αιτίες Οι βασικές αιτίες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία είναι επί της ουσίας τρεις κ...

Πυρηνική Ενέργεια: Η λύση για την ενεργειακή αυτονομία της ΕΕ;

       Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία χρόνια είναι η έλλειψη ενεργειακής αυτονομίας. Πριν από κάποιες δεκαετίες, η καύση του άνθρακα, με πολλαπλές μεθόδους, αποτελούσε μια ικανοποιητική λύση για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών των ευρωπαϊκών κρατών. Πλέον όμως, η κλιματική αλλαγή, που προκαλείται από τις υπερβολικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, δεν μας επιτρέπει να συνεχίσουμε να βασιζόμαστε στον άνθρακα για την παραγωγή ενέργειας. Για τον λόγο αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση, όντας παγκοσμίως πρωτοπόρα στον αγώνα για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αποφάσισε σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο να περιορίσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα επί ευρωπαϊκού εδάφους και να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές ενέργειας περισσότερο φιλικές προς το περιβάλλον σε σύγκριση με τον άνθρακα. Μία από αυτές τις επιλογές ήταν και εξακολουθεί να είναι το φυσικό αέριο, που κατά την αξιοποίησή του για την παρ...

Τελικά, τί συμβαίνει στην Ουκρανία;

     Οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας είχαν ξεκινήσει από την εποχή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και συγκεκριμένα από το 1709 όταν οι ρωσικές δυνάμεις κατατρόπωσαν τις σουηδικές οι οποίες ήταν εγκατεστημένες στην ευρύτερη περιοχή της σημερινής Ουκρανίας. Ύστερα, λοιπόν, από αυτή την στρατιωτική επιτυχία οι Ρώσοι κυριαρχούσαν στην Ουκρανία επί σειρά ετών. Στην πραγματικότητα όμως, οι στενές σχέσεις μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας εδραιώθηκαν λίγο μετά τη Ρωσική Επανάσταση και τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ειδικότερα, στην Ουκρανία του 1918, μετά την απελευθέρωση της χώρας από τις Κεντρικές Δυνάμεις, επικράτησαν οι ιδέες των Μπολσεβίκων με αποτέλεσμα η φιλοσοβιετική κυβέρνηση εκείνης της περιόδου να αποφασίσει την προσχώρηση της χώρας στη Σοβιετική Ένωση με το όνομα «Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας». Μάλιστα, το 1922, υπογράφοντας τη σχετική διεθνή σύμβαση, η Ουκρανία κατέστη εκ των ιδρυτικών μελών της Ε.Σ.Σ.Δ..      Το 199...

Ας στείλουμε την πανδημία στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!

               Τα διδάγματα που έχουμε αντλήσει από την πανδημία συνολικά, ως κοινωνία, είναι πολλά και σπουδαία. Πρόκειται για διδάγματα υγειονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και φυσικά, ηθικά. Κάποια από αυτά τα διδάγματα αναλύθηκαν σε παλαιότερο άρθρο μου. Για να στείλουμε την πανδημία στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, όπως συστήνει και ο τίτλος αυτού του άρθρου, θα πρέπει να μελετήσουμε αυτά τα διδάγματα με προσοχή και να τα κατανοήσουμε σε βάθος. Ένα από τα διδάγματα της πανδημίας είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, χάρη στα δισεκατομμύρια ευρώ που έχει επενδύσει, όχι μόνο για την ανάπτυξη αποτελεσματικών εμβολίων και φαρμάκων, αλλά και για την αποδοχή τους από το ευρύ κοινό, μέσω αναρίθμητων διαφημιστικών εκστρατειών σε όλα τα κράτη-μέλη, κατάφερε να σώσει τις ζωές εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών, όταν, υπό άλλες συνθήκες, αυτές θα είχαν χαθεί. Ένα ακόμη σημαντικό δίδαγμα είναι πως τα εμβόλια αποτελούν βασικό μέσο αντιμετώπισης της πανδ...

Ρουάντα: Η Σιγκαπούρη της Αφρικής

  Μια σύντομη ιστορική αναδρομή             Οι κυριότερες φυλές που κατοικούν στη Ρουάντα είναι οι Χούτου, από τον 14 ο αιώνα μ.Χ. και σε ποσοστό 90% και οι Τούτσι, από τον 15 ο αιώνα μ.Χ. και σε ποσοστό 8%. Το υπόλοιπο 2% των μόνιμων κατοίκων της χώρας είναι μια φυλή των Πυγμαίων, οι Τούα. Από το 1890 και μέχρι τα μέσα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ρουάντα αποτέλεσε αποικία της Γερμανίας, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Συνεδρίου του Βερολίνου το 1885. Το 1916, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Βέλγιο, ως αντίπαλος της Γερμανίας, απέστειλε στρατιωτικές δυνάμεις στη Ρουάντα και πήρε τον έλεγχο της χώρας από τους Γερμανούς. Αφού οι Βέλγοι ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας, συνέχισαν τον φυλετικό διαχωρισμό που είχαν ξεκινήσει οι προηγούμενοι κατακτητές. Πιο συγκεκριμένα, όρισαν τους Τούτσι ως ανώτερη φυλή, παραχωρώντας τους προνόμια που δεν είχαν οι άλλες φυλές που κατοικούσαν στην περιοχή ενώ παράλληλα απαγόρευσαν...

Πού οφείλεται η ραγδαία αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας;

       Όπως έχει αναλυθεί σε παλαιότερο άρθρο , οι παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας ξεκινούν από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 και συνοπτικά είναι οι εξής: Η Τουρκία 1) απειλεί πως θα κηρύξει πόλεμο στην Ελλάδα αν η τελευταία επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ναυτικά μίλια, 2)αμφισβητεί το εύρος του ελληνικού εθνικού εναερίου χώρου, 3) αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία πολλών κατοικημένων αλλά και ακατοίκητων νησιών, 4) αμφισβητεί τα θαλάσσια σύνορα, 5) αμφισβητεί τις αρμοδιότητες της χώρας μας εντός του FIR Αθηνών, 6) αμφισβητεί τις αρμοδιότητες της Ελλάδας εντός της περιοχής ευθύνης της για θέματα έρευνας και διάσωσης και 7) απαιτεί από την χώρα μας να αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Τα φρικτά γεγονότα στην Κύπρο το 1974, η παραβίαση του ελληνικού εναερίου χώρου από τουρκικά αεροσκάφη για πρώτη φορά το 1975, οι άκρως επιθετικές τουρκικές ενέργειες στο Αιγαίο τον Μάρτιο του 1987 και τον Ιανουάριο του 1996 αλ...

Πώς ορίζεται και πώς αντιμετωπίζεται η παραπληροφόρηση;

       Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας είναι αναμφίβολα η παραπληροφόρηση, δηλαδή η σκόπιμη διασπορά ψευδών πληροφοριών. Το φαινόμενο της παραπληροφόρησης πλήττει όλα τα κράτη του πλανήτη και πρωτίστως αυτά που βρίσκονται υπό απολυταρχική διακυβέρνηση. Στα κράτη της Δύσης, παρά το γεγονός ότι επικρατούν εξελιγμένες μορφές δημοκρατίας, η παραπληροφόρηση δημιουργεί συνεχώς τεράστια κοινωνικά προβλήματα, κάποια από τα οποία αναδείχθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, που οδήγησε στην εύκολη και φθηνή πρόσβαση στο διαδίκτυο, η εκούσια παρερμήνευση της δημοκρατίας ως ένα καθεστώς ασυδοσίας αλλά και τα ψυχολογικά προβλήματα εκατομμυρίων συμπολιτών μας, που δημιουργήθηκαν πριν από την πανδημία αλλά αναδύθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής, τους καθιστούν ευάλωτους και αποτελούν μόνο κάποιους από τους παράγοντες που δίνουν τη δύναμη σε ορισμένους καιροσκόπους να διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις, όχι μόνο σε σχέση με την πανδημία και τον...